RATOWNICTWO MEDYCZNE

Karolina Kosiacka fot. Archiwum własnemgr Karolina Kosiacka – absolwentka studiów licencjackich na kierunku Ratownictwo Medyczne oraz studiów magisterskich na kierunku Zdrowie Publiczne na Warszawskim Uniwersytecie Medycznym, pracownik SOR UCK DSK WUM oraz SOR Szpitala Czerniakowskiego Sp. z o.o., doktorantka w Zakładzie Ratownictwa Medycznego WUM, opiekun SKN Ratownictwa Medycznego.

Będąc jeszcze w liceum i decydując o kierunku studiów, byłam pewna jednego: że bardzo zależy mi na studiach, które pozwolą na bezpośredni kontakt z pacjentem. Po przeanalizowaniu ofert edukacyjnych i perspektywach zawodowych po danych kierunkach, naturalnym wyborem było ratownictwo medyczne. Studia w WUM były ciekawe i absorbujące. W tok nauki wpisana jest bardzo duża liczba praktyk w Szpitalnym Oddziale Ratunkowym i Zespołach Ratownictwa Medycznego. Podczas ich odbywania, studenci mają możliwość nabycia umiejętności praktycznych, niezbędnych do wykonywania zawodu w przyszłości, jak i kompetencji miękkich związanych z pracą z chorymi przewlekłe, z osobami w stanie bezpośredniego zagrożenia zdrowotnego, ludźmi w podeszłym wieku i rodzinami pacjentów.

Gorąco polecam, jeśli nadarzy się taka okazja, angażowanie się w pracę w ramach wolontariatu w Szpitalnych Oddziałach Ratunkowych, bądź Zespołach Ratownictwa Medycznego. Jest to fantastyczny sposób na doskonalenie umiejętności manualnych i poszerzenie wiedzy. Warto dać z siebie możliwie dużo podczas studiów, ponieważ wiedza i doświadczenie jakie nabędziecie w toku kształcenia zaowocuje w przyszłej pracy zawodowej, kiedy to życie i zdrowie pacjentów znajdzie się w Waszych rękach.

Studia, to nie tylko nauka, to również działalność społeczna i życie towarzyskie. W trakcie studiów zaangażowałam się w pracę Samorządu Studentów Wydziału Nauki o Zdrowiu (obecnie Wydział Nauk o Zdrowiu), zaś na studiach magisterskich działałam w Samorządzie Studentów WUM. Aktywność społeczna na Uczelni umożliwia poznanie jej struktur, zrozumienie sposobu działania na różnych płaszczyznach administracji oraz poznanie przedstawicieli innych kierunków, co niejednokrotnie owocuje zawarciem wielu cennych relacji.

Zapytalibyście pewnie o perspektywy „po” ratownictwie?

Po ukończeniu studiów natychmiast znalazłam pracę, a już jesienią tego samego roku rozpoczęłam dzienne studia magisterskie. Początkowo współpracowałam z firmą zajmującą się zabezpieczeniem medycznym dużych imprez, wydarzeń sportowych i szkoleniami, jak również pracowałam w Oddziale Chirurgii i Urologii Dziecięcej i Pediatrii (przyp. zgodnie z obecnie obowiązującym prawem ratownicy medyczni mogą pracować w oddziałach szpitalnych innych niż szpitalny oddział ratunkowy i izba przyjęć).  Obecnie pracuję w dwóch warszawskich SOR-ach (szpitalnych oddziałach ratunkowych) – jeden z nich mieści się w UCK DSK WUM, a moi pacjenci to dzieci w różnym wieku – od najmłodszych (tuż po urodzeniu), do tych niemal pełnoletnich. Praca z dziećmi w SOR daje mi ogromną radość. Bardzo istotny w pracy w miejscu o takiej specyfice jest zgrany, interdyscyplinarny zespół. Ratownictwo to nie tylko SOR, to również wspomniane wcześniej Zespoły Ratownictwa Medycznego, zwane inaczej nieco kolokwialnie „pogotowiem”. Wykonując pracę w ZRM i odpowiadając na wezwania osób potrzebujących pomocy, nigdy nie jesteśmy w stanie przewidzieć co spotkamy na miejscu. Powoduje to, że praca w pogotowiu wiąże się ze specyficznymi i, trudnymi, ale niejednokrotnie motywującymi emocjami.

Perspektyw na rozwój osobisty i zawodowy jest wiele, wystarczy pomysł na siebie i determinacja w dążeniu do celu. Pracując zawodowo, ratownicy medyczni nieustannie się kształcą, coraz więcej z nas wybiera prócz pracy stricte zawodowej, rozwój naukowy. Jako doktorantka w Zakładzie Ratownictwa Medycznego WUM w pracy naukowej zajmuję się retrospektywną analizą procesu diagnostyczno-leczniczego oraz charakterystyki urazów u dzieci.

Czy warto studiować ratownictwo medyczne w WUM?

Uważam, że tak. Przemawia za tym wykwalifikowana kadra pedagogiczna, stale rozwijająca się baza dydaktyczna, liczne koła naukowe i możliwość angażowania się w działalność społeczną w ramach organizacji studenckich.